Έχετε ποτέ κοιτάξει κάποιον ανοιχτά, ελεύθερα, χωρίς καμιά λέξη, καμιά εικόνα; 18
Έχετε δει τη σπουδαιότητα του να μην πληγώνεστε ποτέ; Αυτό σημαίνει να μην έχετε καμιά εικόνα για τον εαυτό σας. Έχετε δει τη σπουδαιότητα, το πόσο επείγον είναι να κατανοήσετε τις σχέσεις και το να έχετε ένα νου που να μην είναι απασχολημένος; Όταν ο νους δεν είναι απασχολημένος, είναι καταπληκτικά ελεύθερος, βλέπει μεγάλη ομορφιά. 20
Η ομορφιά υπάρχει εκεί όπου δεν υπάρχεις «εσύ». Η ουσία της ομορφιάς είναι η απουσία του εαυτού. 23
Είναι πλήρης προσοχή που σημαίνει να δίνεις όλη σου την ενέργεια, τα νεύρα σου, την ικανότητα, την ενέργεια του μυαλού, την καρδιά σου, τα πάντα στο να προσέχεις… Όταν προσέχετε ο εγκέφαλος δεν καταγράφει… Κατανοείστε τη φύση ενός μυαλού που δεν έχει ανάγκη να καταγράφει εκτός από αυτά που είναι αναγκαία..Δεν είναι αναγκαίο να καταγράφει ψυχολογικά, εσωτερικά, είτε τη βρισιά, την προσβολή, ή την κολακεία.27
Εμείς πάντα κοιτάζουμε μέσα από λέξεις. Μέσα από εξηγήσεις, που είναι μια κίνηση λέξεων. Ποτέ δεν έχουμε άμεση αντίληψη. Η άμεση αντίληψη είναι βαθιά επίγνωση που μεταμορφώνει τα ίδια τα εγκεφαλικά κύτταρα. Ο εγκέφαλός μας έχει διαμορφωθεί μέσα από το χρόνο και λειτουργεί με τη σκέψη. ΄Εχει παγιδευτεί μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Όταν υπάρχει καθαρή παρατήρηση οποιουδήποτε προβλήματος υπάρχει και μια μεταμόρφωση, μεταλλαγή στην ίδια τη δομή των κυττάρων. 57
Όταν κατανοήσετε ότι η ζωή και ο θάνατος είναι ένα – είναι ένα όταν αρχίζετε να πεθαίνετε μέσα στη ζωή – τότε ζείτε δίπλα- δίπλα με το θάνατο που είναι το πιο θαυμάσιο πράγμα να κάνει κανείς. Τότε δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε παρόν, ούτε το μέλλον, υπάρχει μόνο το τελείωμα. 61
Η συνείδησή σας με την οποία ταυτίζετε τον εαυτό σας σαν ατομική σας συνείδηση είναι μια αυταπάτη. Είναι η συνείδηση και της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Εσείς είστε ο κόσμος και ο κόσμος είναι εσείς. 65
Από την παιδική ηλικία στο σχολείο, στο κολλέγιο και σε όλη τη ζωή μας συνεχώς πληγωνόμαστε με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό και τη βαθμιαία πορεία της απομόνωσης με σκοπό να μην πληγωνόμαστε. Και τι είναι εκείνο που πληγώνεται; Είναι η εικόνα που έχει χτίσει κανείς για τον εαυτό του. Αν μπορούσε κανείς να ελευθερωθεί ολότελα απ’ όλες τις εικόνες, τότε δε θα υπήρχε πλήγωμα, ούτε κολακεία. 69
(Από τις αιτίες του φόβου είναι η σύγκριση, η επιθυμία, ο χρόνος.) Το να παρατηρείς την κίνηση του φόβου μέσα σου, να παρακολουθείς την όλη περιπλοκότητα, τον κυματισμό του φόβου και να μένεις μαζί του τόσο ολοκληρωτικά χωρίς καμιά κίνηση της σκέψης, αυτό είναι ολοκληρωτικό τελείωμα του φόβου. 74
Μπορεί να μη σας αρέσει αυτό , μπορεί κανείς να του αρέσει να σκέφτεται ότι είναι ολότελα ανεξάρτητος, ένα ελεύθερο άτομο, αλλά αν κανείς παρατηρήσει πολύ βαθιά, τότε ο καθένας είναι η υπόλοιπη ανθρωπότητα.82
Ανακαλύπτοντας κανείς την αταξία της ζωής του και επιθυμώντας να έχει μια ζωή γεμάτη τάξη , βρίσκεται μέσα στην αλυσίδα της αιτιότητας, οπότε βλέπει κανείς ότι αυτό δεν θα είναι τάξη… Το κίνητρο είναι η αιτία της επιθυμίας μου να έχω ζωή με τάξη. Η επιθυμία για τάξη γεννιέται τότε μέσα από την αταξία. Αυτή η επιθυμητή τάξη διαιωνίζει την αταξία .91
Αν υπάρξει η ανακάλυψη ότι η νοημοσύνη είναι απόλυτη ασφάλεια και ότι η αγάπη είναι πέρα από κάθε αιτιότητα, πράγμα που είναι τάξη, τότε το σύμπαν είναι ανοιχτό, διότι το σύμπαν είναι τάξη. 93
Η νοημοσύνη είναι χωρίς καμία αιτία, όπως και η αγάπη είναι χωρίς καμία αιτία. Αν η αγάπη έχει μια αιτία, δεν είναι αγάπη. 96
Νοημοσύνη είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι η δραστηριότητα της σκέψης, με όλες τις ικανότητές της, με όλες τις λειτουργίες της, με την καταπληκτική ακατάπαυστη δραστηριότητά της δεν είναι νοημοσύνη. Η νοημοσύνη είναι πέρα από τη σκέψη.99
Παρατήρηση της αταξίας και όχι προσπάθεια να επιβάλλουμε τάξη. Ένας συγχυσμένος και γεμάτος αταξία νους , μια κατάσταση του νου αντιφατική, αλλά που συνεχίζει να προσπαθεί να επιβάλλει τάξη, θα φέρει πάλι αταξία. Ένας άνθρωπος συγχυσμένος, αβέβαιος, πηγαίνει από το ένα πράμα στο άλλο, φορτωμένος με τόσα πολλά προβλήματα, και μέσα από έναν τέτοιο τρόπο ζωής αυτός ο άνθρωπος θέλει τάξη. Τότε αυτό που φαίνεται σαν τάξη έχει γεννηθεί από τη σύγχυση αυτού του ανθρώπου και επομένως είναι πάλι σύγχυση. ..Η ριζική αιτία είναι ο εαυτός, το εγώ, η προσωπικότητα που έχει συναρμολογηθεί από τη σκέψη, τη μνήμη, τις διάφορες εμπειρίες, από διάφορες λέξεις, κάποιες ιδιότητες που προκαλούν το αίσθημα της χωριστικότητας, της απομόνωσης. Αυτή είναι η ριζική αιτία της αταξίας.100
Είναι δυνατόν να μην καταγράφουμε; …Αντικρίστε την ανατολή του ήλιου με ολάκερη την προσοχή σας και μην καταγράφετε. Η ίδια η προσοχή στο αντίκρισμα αρνείται κάθε πράξη καταγραφής. 106
Το τελείωμα της θλίψης είναι η αρχή της αγάπης. 107
https://kfoundation.org/
https://klibrary.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου