ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΟΓΛΟΥ: Οι ήρωες του '21 (σχολικά ποιήματα)

ΚΑΝΑΡΗΣ

Όλοι  όσοι με ξέρουνε

με λένε «Μπουρλοτιέρη»

Τίναζα πλοία του εχθρού

με τούτο δω το χέρι

Ποιος είπε πως δεν ένιωσα

φόβο μες στην καρδιά

Πως η ζωή δεν ήτανε

για μένανε γλυκιά;

Μα όταν στη Χίο άκουγα

να σφάζονται χιλιάδες

και τα Ψαρά να καίγονται,

να κλαίνε οι μανάδες,

στη βάρκα μέσα πήδαγα

με το δαδί στο χέρι.

Χρέος  λογάριαζα ο καθείς

τη Λευτεριά να φέρει.

ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΪΡΟΝ

Αρνήθηκα πάρα πολλά

πλούτη και μεγαλεία

με Όραμα κι ενθουσιασμό

άφησα την Αγγλία.

Κι έφτασα στο ηρωικό,

το έρμο Μεσολόγγι,

όπου το κύκλωναν παντού

εχθροί, λιμοί και βόγγοι.

Αν μια γωνιά πάνω στη γη

σκλαβιά ζει και δουλεία

όλο τον κόσμο απειλεί

η βάρβαρη αδικία.

Από όσα ποιήματα έγραψα

σαν ήμουν στην Αγγλία,

με αίμα το καλύτερο,

για την Ελευθερία!

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Εμπρός αδέρφια!   

Όλοι μαζί ενωμένοι!

Βαλτέτσι και Τριπολιτσά

η Νίκη μας προσμένει!

Ζωστείτε όπλα και σπαθιά

Σας θέλει ο Γέρος του Μωριά

να λευτερώσουμε μαζί

 τις πόλεις όλες, τα χωριά.

Δεν πολεμούν οι Έλληνες
σαν ήρωες- θα πούνε-
μα μοναχά οι ήρωες
σαν Έλληνες νικούνε.

Στο νου σας ένα νάχετε:

Αν θέλετε Ανάσταση

ο μόνος τρόπος είναι:

Γενναία Επανάσταση!

ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ

Γυναίκα καπετάνισσα,

στις μάχες πολεμάω

και το καράβι με ψυχή

αντρίκια κυβερνάω

Στο σπίτι και στο μαγειριό

δε θέλησα να ζήσω.

 Για μια Ελλάδα λεύτερη

σκληρά θα πολεμήσω.

Για την Πατρίδα πρόσφερα

το βιος και τη ζωή μου

Να δώσω τέλος στη σκλαβιά

- αυτή η απόφασή μου!

Και όποιοι κάποτε θα πουν

«Τι χρόνια ήταν εκείνα…!»

στο νου τους θάρχομαι κι εγώ,

η γενναία Μπουμπουλίνα!

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ

Το όνομα κρατήστε το:

Μαντώ Μαυρογένους

τα νιάτα μου θυσίασα

στη λευτεριά του Γένους

Εχθρούς μαζί και πειρατές

θέρισε το σπαθί μου

Στα πέλαγα πολέμησα

με το όπλο για παιδί μου

Της γυναίκας η καρδιά

μπορεί να αγαπήσει

μα και γενναία τη Λευτεριά

μπορεί να υπερασπίσει!

 ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ

Οι άντρες μας σκοτώθηκαν

στη μάχη πολεμώντας

κι εμείς σφιχτά στην αγκαλιά

μωρά παιδιά κρατώντας

χορεύοντας μπρος στο γκρεμό

διαλέξαμε να πάμε

και τραγουδώντας τη ζωή

στο θάνατο κινάμε.

«Έχε γεια καημένε κόσμε

έχε γεια γλυκιά ζωή

κι εσύ όμορφη πατρίδα

έχε γεια παντοτινή!»

Μια ζωή χωρίς πατρίδα

μια ζωή μες στη σκλαβιά

δεν αξίζει να τη ζήσουμε

και εμείς και τα παιδιά

Κι αν ο εχθρός εθέλησε

να δέσει με αλυσίδες

τα πόδια και τα χέρια μας,

Είμαστε Ελληνίδες!

και μ’ αλυσίδες δεν μπορούν

να δέσουν την καρδιά!

 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΕΣ

Μη με ρωτάτε πώς μπορεί

μια μάνα να κοιτάει

το ίδιο της το σπλάχνο

να κλαίει και να πεινάει

Να το κρατά στην αγκαλιά,

έτοιμο να πεθάνει.

Θυσία μεγαλύτερη

σας λέω, κανείς δεν κάνει.

Σαν το πουλί μες στο κλουβί

μας είχανε κλεισμένους

άρρωστους, άθλιους, νηστικούς

μα αποφασισμένους.

Είχαμε από πολύ στρατό

μήνες περικυκλωθεί

όμως δε βρέθηκε κανείς

δειλός για να παραδοθεί.

Περνάγανε οι εποχές,

η φύση μας καλούσε,

όμως η μια την άλληνε

στήριζε και κρατούσε.

Μπρος στη σκλαβιά επιλογή

άλλη δεν απομένει

Μια ΕΞΟΔΟΣ ηρωική!

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι!

Ο ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΡΑΙΟΥ

(αποσπάσματα με μικρή παρέμβαση στη γλώσσα)

Ως πότε παλικάρια να ζούμε στα στενά

Μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες, στα βουνά

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,

Να φεύγουμε απ’ τον κόσμο για την πικρή σκλαβιά

Να χάνουμε αδέλφια, Πατρίδα και γονείς

τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

…………………………………

Σ’ Ανατολή και Δύση, και Νότο και Βοριά,

Για την Πατρίδα όλοι νάχουμε μια καρδιά.

Στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει

Στη δόξα του πολέμου να τρέξουμε μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανήτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,

Αράπιδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή

Για την Ελευθερία να ζώσουμε σπαθί

πως είμαστε αντρειωμένοι  παντού να ξακουστεί.

………………………………………………………………………………..

Λοιπόν , γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;

Ξυπνήσατε, μην είστε ενάντιοι και εχθροί

Πώς οι προπάτορές μας ορμούσαν σα θεριά

Για την ελευθερία πηδούσαν στη φωτιά

Έτσι κι εμείς αδέλφια ν’ αρπάξουμε για μια

Τ’ άρματα και να βγούμε απ’ την πικρή σκλαβιά

Να σφάξουμε τους λύκους που στο ζυγό βαστούν

Και Χριστιανούς και Τούρκους  σκληρά τους τυραννούν

Στεριάς και του πελάγου να λάμψει ο Σταυρός

Και στη δικαιοσύνη να σκύψει ο εχθρός.

Ο Κόσμος να γλυτώσει απ’ αυτή την πληγή

Κι ελεύθεροι να ζούμε αδέλφια εις τη Γη..

2.Διάφορα

Αυτή είναι η Ελλάδα!

Στον τόπο τον ελληνικό

μοσχοβολά η φύση

κι ο ήλιος λάμπει και γελά

στα κόκκινα πριν δύσει

Στον τόπο τον ελληνικό

όπου και να κοιτάζω

τα μάτια ταξιδεύουνε

στο μπλε και στο γαλάζιο

Στον τόπο τον ελληνικό

κρύο κι αν έρθει χιόνι

θ’ ανθίσει πάλι η μυγδαλιά

θαρθεί το χελιδόνι

Στον τόπο τον ελληνικό

σωπαίνουν τα κανόνια

παντού ριζώνει η ελιά

και κελαηδούν τ’ αηδόνια

Στον τόπο τον ελληνικό

βαπόρια ταξιδεύουν

και φιλικά τους ναυτικούς

δελφίνια συνοδεύουν

Στον τόπο τον ελληνικό

νησάκια σκορπισμένα

στο πέλαγο το απέραντο

αλμύρα ποτισμένα

Στον τόπο τον ελληνικό

χρόνια περάσαν τόσα

κι όμως μιλούν και τραγουδούν

του Όμηρου τη γλώσσα

Στον τόπο τον ελληνικό

η θάλασσα κι οι γλάροι

η πέτρα, τα ψηλά βουνά

το σχίνο, το θυμάρι

Φως, ομορφιά, λιακάδα,

χαμόγελο και ανθρωπιά,

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Είμαι από την Ελλάδα

Και ναι, είμαι από την Ελλάδα!

κι αν η τσέπη μου είναι άδεια

τριγυρνώ  όλο τον κόσμο

με τα ελληνικά καράβια

Είμαι από την Ελλάδα

πούχει ήλιο το χειμώνα

κι όπου πας, σε κάθε βήμα

έχει μια αρχαία κολώνα

Είμαι από την Ελλάδα

που για την Ελευθερία

έχει ήρωες Λεωνίδες

που παλεύουν σα θηρία!

Η βάρκα μας η Ελλάδα

Η βάρκα μας η κουρελού

η χιλιομπαλωμένη

Ελλάδα τη φωνάζουνε

στον κόσμο ξακουσμένη

Και μην τη βλέπετε έτσι δα

τρύπια και σκουριασμένη

από φουρτούνες άγριες

εβγήκε κερδισμένη

Γι αυτό μην τη λυπόσαστε

ούτε και να φοβάστε

η Ελλάδα είναι δυνατή

και να μου το θυμάστε!

Πόλεμος και ειρήνη

Κάποτε στη χώρα αυτή

πόλεμοι έγιναν φρικτοί

Το συμφέρον κι η κακία

είχαν φέρέι δυστυχία.

Πόσες χιλιάδες σκοτωθήκαν

κι άλλοι πόσοι πληγωθήκαν

Η μαυρίλα κι η ερημιά

σκέπαζε πόλεις και χωριά.

Τα παιδάκια δεν γελούσαν

κλαίγαν, πόναγαν, πεινούσαν

Ούτε γέλια, ούτε χαρές

μόνο κλάματα, κραυγές.

Όμως πέρασαν τα χρόνια

που μιλούσαν τα κανόνια

Τώρα έχουμε ειρήνη

και μακάρι έτσι να μείνει!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Μπουμπουλίνα-Μαντώ: 
 http://youtu.be/r2rwEc-dUh8

10 παλλικάρια:
 http://youtu.be/k4_fXe9pMwU

Θούριος 
http://youtu.be/o5z108veNAg

Νάτανε το '21
http://youtu.be/P6oxQdDfYIs

Καραϊσκάκης
http://youtu.be/mrgfprNyYCo

Ελεύθεροι πολιορκημένοι
http://youtu.be/V7NcU8cozho

Ένα παλικάρι 20 χρονώ
 http://youtu.be/eGu7dY3tX5c

Εχε γειά καημένε κόσμε 
http://youtu.be/F1B28Y3kv-o