Η σκέψη βρισκόταν από πριν εκεί, όπου κι αν ήταν αυτό το εκεί, και της έλειπαν μόνο οι λέξεις, ακριβώς σαν το κορμί που ψάχνει στο κρεβάτι το βαθούλωμα κι έχει προετοιμαστεί γι’αυτό στην ιδέα και μόνο ότι θα ξαπλώσει.
Ακόμα και στο χειρότερο κακό μπορούμε να βρούμε ένα κομματάκι καλού αρκετό για να υπομείνουμε το κακό αυτό με υπομονή.
- ...Μια επιθυμία να τυλιχτεί γύρω από τον εαυτό της, τα μάτια, αχ τα μάτια πάνω απ’όλα, να γυρίσουν προς τα μέσα κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο μέχρι να μπορέσουν να φτάσουν και να παρατηρήσουν το εσωτερικό τού εγκεφάλου της, εκεί που η διαφορά ανάμεσα στο βλέπω και το δεν βλέπω είναι αόρατη με γυμνό μάτι.
- ...καθισμένη στο κρεβάτι, περιμένοντας να μεγαλώσει τόσο η κούραση του μορμιού, ώστε στο τέλος να της παραδοθεί η πεισματάρα αντίσταση του πνεύματος.
Οι βουλήσεις που συνήθως απλώς προστίθενται η μια στην άλλη, είναι δυνατόν υπό ορισμένες συνθήκες να πολλαπλασιαστούν μεταξύ τους μέχρι το άπειρο.
Η λογική των ανθρώπων επαναλαμβάνεται πολύ, και ο παραλογισμός τους επίσης.
Καταναγκαστικοί από τη φύση τους ή εραστές της τάξης, που είναι κι αυτό μια μετριοπαθής μορφή καταναγκασμού.
Οι όρκοι δεν εκπληρώνονται πάντα, άλλες φορές από αδυναμία κι άλλες φορές εξαιτίας μιας ανώτερης δύναμης που δεν είχαμε υπολογίσει.
Τι όμορφα που θα ήταν να βλέπαμε τα δέντρα του δάσους να τρέχουν να ξεφύγουν από την πυρκαγιά…
Η δύναμη και η φύση των περιστάσεων επηρεάζουν πολύ τη γλώσσα.
Θα πρέπει να έχουμε λίγη υπομονή, να αφήνουμε ένα περιθώριο χρόνου, έπρεπε να είχαμε μάθει πια, μια για πάντα, πως το πεπρωμένο πρέπει να κάνει πολλούς κύκλους μέχρι να φτάσει κάπου και μόνο αυτό ξέρει πόσο του κόστισε (να φτάσει εδώ…).
Έχουμε έλλειμα σε αισθήματα ή έχουμε αισθήματα αλλά έχουμε πάψει να χρησιμοποιούμε τις λέξεις που τα εκφράζουν κι επομένως τα χάσαμε.
Ένα σώμα οργανωμένο είναι ζωντανό όσο διατηρείται οργανωμένο κι ό θιάνατος δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας αποδιοργάνωσης.
Ο χρόνος είναι που κυβερνά, ο χρόνος είναι ο συμπαίκτης που παίζει απ’την άλλη πλευρά του τραπεζιού κι έχει στα χέρια του όλα τα χαρτιά τής τράπουλας.
Νομίζω ότι είμαστε τυφλοί, τυφλοί που βλέπουν, τυφλοί που δεν βλέπουν κι ας βλέπουν.
Σφιγμένη στο κεφάλι μια οδυνηρή ακάνθινη κορώνα, τέτοια που φέρουν και δεν το ξέρουν, ακόμα κι όταν το σώμα τους δεν αιμορραγεί εξωτερικά, εκείνοι οι άνθρωποι που δεν τους επιτρέπεται να είναι βασιλιάδες του προσώπου τους.Τι είναι αυτό μέσα μας που ονειρεύεται όταν ονειρευόμαστε, ίσως τα όνειρα είναι ενθυμήσεις που έχει η ψυχή από το σώμα.
Δεν είναι που θέλεις να πεις αγάπη και δεν σου φτάνει η γλώσσα, είναι που έχεις γλώσσα και δεν σου φτάνει η αγάπη.
Όλα αυτά, χθες, σήμερα, αύριο, είναι τα διαφορετικά ονόματα της ίδιας ψευδαίσθησης.
Πότε θα έρθει Κύριε η μέρα που θα στραφείς σε μας για να αναγνωρίσεις τα λάθη σου ενώπιον των ανθρώπων.
Πότε θα έρθει Κύριε η μέρα που θα στραφείς σε μας για να αναγνωρίσεις τα λάθη σου ενώπιον των ανθρώπων.
Για να μπορέσει να εκπληρωθεί το πεπρωμένο μιας συνάντησης μεταξύ κάποιων, θα πρέπει να καταφέρουν να συναντηθούν στο ίδιο σημείο και την ίδια ώρα, πράγμα που απαιτεί αρκετεί δουλειά, θα αρκούσε να καθυστερήσουμε έστω και λίγο για να κοιτάξουμε ένα σύννεφο στον ουρανό, να αφουγκραστούμε το τραγούδι ενός πουλιού, να μετρήσουμε τις εισόδους και εξόδους μιας μυρμηγκοφωλιάς, ή αντίθετα, από αφηρημάδα να μην κοιτάξουμε, να μην ακούσουμε, να μην μετρήσουμε και ούτω καθεξής, και θα χανόταν αυτό που μοιάζει τόσο απλό, το πεπρωμένο είναι ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει σ’αυτό τον κόσμο αδερφέ μου
Γιατί η δύναμη της Άνοιξης θα ήταν ένα τίποτα αν δεν είχε πριν κοιμηθεί ο Χειμώνας.
Η οργή των πράων
Οι σημερινοί άνθρωποι δεν διανοούνται καν πόσος κόπος χρειάστηκε για να δημιουργηθούν αυτές οι λέξεις, κατ’αρχάς, και ποιος ξέρει αν δεν ήταν απ’όλα αυτό το πιο δύσκολο, μετά χρειάστηκε να φτάσουμε σε συναίνεση σχετικά με τη σημασία των αποτελεσμάτων τους και τέλος, έργο το οποίο ποτέ δεν ολοκληρώθηκε εντελώς, να φανταστούμε τις συνέπειες που θα προέλθουν, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, από τα εν λόγω αποτελέσματα και τις εν λόγω λέξεις.
Τενεκεδάκια με επιγραφή απ’έξω αλλά τίποτα μέσα, ή απλώς και μόνο την υποβλητική οσμή, καθώς διαλύονται, των τροφών για το σώμα και το πνεύμα που κάποτε περιείχαν και φυλούσαν μέσα τους.
Παρόλο που διδάσκει Ιστορία δεν αντιλήφθηκε πως ό,τι είναι ζωντανό προορίζεται να γίνει αζώντανο και όσο μεγάλα κι αν είναι τα ονόματα και τα επιτεύγματα που έγραψαν τα ανθρώπινα όντα στις σελίδες της, από το αζώντανο προερχόμαστε και προς το αζώντανο οδεύουμε.
Παρόλο που διδάσκει Ιστορία δεν αντιλήφθηκε πως ό,τι είναι ζωντανό προορίζεται να γίνει αζώντανο και όσο μεγάλα κι αν είναι τα ονόματα και τα επιτεύγματα που έγραψαν τα ανθρώπινα όντα στις σελίδες της, από το αζώντανο προερχόμαστε και προς το αζώντανο οδεύουμε.
Το Χάος είναι μια τάξη που θέλει αποκρυπτογράφηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου