Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Το παραμύθι αυτό το είχα διαβάσει σε ένα γερμανικό βιβλίο, του οποίου δυστυχώς, δεν συγκράτησα κανένα στοιχείο. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι τόσο όμορφο, τολμώ να κάνω τη θεατρική του διασκευή και ας μου συγχωρεθεί το ατόπημα.Φ.Χατόγλου

ΠΡΟΣΩΠΑ: 
Παιδιά, Χιονάνθρωπος, Φτωχά παιδιά, 
Πουλιά, Κουνέλια, Γέροντες, Μαγισσούλες, Ήλιος.

 ( Χιονισμένο τοπίο. Μια ομάδα παιδιών περιτριγυρίζουν αυτό που φτιάχνουν υπό τους ήχους της μουσικής. Σε λίγο ο κύκλος ανοίγει και προβάλλει το έργο τους: ένας Χιονάνθρωπος.)

ΠΑΙΔΙ 1

Γειά σου φίλε Χιονάνθρωπε,

στολίδι στην αυλή μας

Τι όμορφο σε φτιάξαμε,

γλυκαίνεις την ψυχή μας

ΠΑΙΔΙ 2

Με κέφι όλοι δουλέψαμε,

 με αγάπη και μεράκι

Ψυχή στο χιόνι δώσαμε

Φτιάξαμε ένα ανθρωπάκι!

ΠΑΙΔΙ 3

Κάρβουνα  μαύρα τα κουμπιά

Και το καπέλο.. πρώτο!

Στο χέρι σκούπα, δυό κασκόλ

Για μύτη ένα καρότο!

ΠΑΙΔΙ 4

Κάτασπρος κι ολοστρόγγυλος

και όμορφα ντυμένος

Όμως… λιγάκι σκυθρωπός

Μήπως είσαι θλιμμένος;

ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Άσπρος απ’ έξω φαίνομαι

μα είν’ η  καρδιά μου μαύρη

 αφού μονάχα λίγο ζω,

μέχρι ο ήλιος νάβγει.

Μια τόσο δα μικρή ζωή

ποιος θέλει να τη ζήσει;

άχρηστη και ανώφελη,

μια αχτίδα θα τη σβήσει.

ΠΑΙΔΙ 5

Μα… τι κουβέντες είν’ αυτές;

άχρηστη η ζωή σου;

Έλα εδώ,  πλησίασε,

δώσ’ μας την προσοχή σου.

Κράτα αυτή τη μηχανή

Το μέλλον θα σου δείξει

Για την αξία της ζωής σου

Σίγουρα θα σε πείσει

ΠΑΙΔΙ 6

Όταν ο Ήλιος βγει ξανά,

και ζέστη θα μας δώσει

 χιόνι δεν θα υπάρχει πια,

κι εσύ θα έχεις λιώσει…

ΤΟΤΕ……

 ( Ο Χιονάνθρωπος κρατά τη μηχανή του χρόνου, η ομάδα όλη αποσύρεται. Αρχίζουν τα μελλούμενα. Στο παγκάκι όπου πριν βρισκόταν ο ΧΙονάνθρωπος βρίσκονται τώρα αφημένα το κασκόλ του, το καπέλο, η σκούπα, τα κουμπιά-κάρβουνα, το καρότο-μύτη. Δυο φτωχά παιδιά έρχονται τουρτουρίζοντας)

ΦΤΩΧΟ ΑΓΟΡΙ

Τρεις μέρες είμαι άρρωστο

τρεις μέρες τουρτουρίζω

με βήχα και με πυρετό

στους δρόμους τριγυρίζω

Άλλοι Χριστούγεννα έχουνε

Με γέλια και με δώρα

Μα εμείς φτωχά γυρίζουμε

Στο κρύο και τη μπόρα

ΦΤΩΧΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Κοίτα,  κασκόλ! Νάτο εκεί!

δεν είναι ψέμα, αλήθεια

Είναι ό,τι χρειαζόμουνα

και  θάθελα να είχα!

Α, είναι του Χιονάνθρωπου

που ήταν εδώ πέρα.

Σ’ ευχαριστώ Χιονάνθρωπε,

μου έφτιαξες τη μέρα!

 (Φεύγουν χαρούμενα κρατώντας το κασκόλ. Μπαίνουν τα πουλάκια)

ΠΟΥΛΑΚΙ 1

Γρήγορα χιόνι έπεσε,

και μείναμε στο κρύο

φωλίτσα δεν προλάβαμε

να κάνουμε κι οι δύο

Και τώρα πού θα κάτσουμε;

τ’ αβγά μας πού θα μείνουν;

στην παγωνιά δεν πρόκειται

μικρά πουλιά να γίνουν.

ΠΟΥΛΑΚΙ 2

Ε! Κοίτα, του Χιονάνθρωπου

το μαύρο το καπέλο

είναι αυτό που ζήταγα

είναι αυτό που θέλω!

Μια ζεστή μικρή φωλιά

για τα μωρά μας, νάτη!

Σ’ ευχαριστώ Χιονάνθρωπε

των σπουργιτιών προστάτη.

 (Παίρνουν το καπέλο και φεύγουν τιτιβίζοντας χαρούμενα. Έρχονται τα κουνελάκια)

ΚΟΥΝΕΛΙ 1

Μέσα σ’ αυτή την παγωνιά

Μέσα σ’ αυτό το χιόνι

ούτε μαρούλι βρίσκεται,

καρότο δε φυτρώνει

ΚΟΥΝΕΛΙ 2

Είν΄η κοιλιά μου αδειανή

πεινάω, αχ, θα ρέψω

Όμως, σαν κάτι βλέπω εκεί,

φοβάμαι να πιστέψω…

ΚΟΥΝΕΛΙ 3

Ένα καρότο! Αληθινό!

Σώθηκε η ζωή μου!

Σ’ ευχαριστώ Χιονάνθρωπε

μέσα από την ψυχή μου!

( Παίρνουν το καρότο και φεύγουν χαρούμενα. Έρχονται ένας παπούς και μια γιαγιά φτωχικά ντυμένοι)

ΓΙΑΓΙΑ

Κρύο  έξω στην αυλή,

κρύο και μές στο σπίτι

η σόμπα έσβησε από χτες,

μας πάγωσε η μύτη.

Όμως, τι βλέπω; Τι είναι αυτά;

Μην είναι καρβουνάκια;

Ναι, είναι, δέκα! σώθηκα

Τρεχάτε ποδαράκια!

ΠΑΠΠΟΥΣ

Εκείνος ο Χιονάνθρωπος

Που ήταν χθες εδώ

Είχε τα κάρβουνα αυτά

Στο σώμα του, θαρρώ

Τη σόμπα μας θ’ανάψουμε

να ζεσταθώ ο καημένος

Καλέ μου εσύ Χιονάνθρωπε,

να είσαι ευλογημένος!

( Οι γέροντες φεύγουν με τα καρβουνάκια. Έρχονται δυο μαγισσούλες. Η μια έχει σκούπα, η άλλη όχι)

ΜΑΓΙΣΣΟΥΛΑ 1

Είμαι μια μάγισσα μικρή

μάγισσα προκομμένη

αλλά συνέχεια δυστυχώς

είμαι αφηρημένη

Έτσι άμυαλα την έχασα

τη σκούπα μου τη μαγική

και να πετάξω δεν μπορώ

ξέμεινα εδώ, στη γη

ΜΑΓΙΣΣΟΥΛΑ 2

Ε, φιλενάδα μου καλή

Τι έχεις και γκρινιάζεις;

Για κοίταξε λιγάκι εδώ

Πάψε ν’ αναστενάζεις

Δώρο απ’ το Χιονάνθρωπο

Που έλυωσε και πάει

Μια σκούπα για τη φίλη μου

Που τώρα, να, γελάει!

(Οι μαγισσούλες φεύγουν με τις σκούπες τους. Τα μελλούμενα τελείωσαν. Επιστρέφουμε στο παρόν. Η ομάδα των παιδιών και ο Χιονάνθρωπος επιστρέφουν στο προσκήνιο)

ΠΑΙΔΙ 7

Έτσι λοιπόν Χιονάνθρωπε
στο λέω, ανακουφίσου,
είναι πολύ σημαντική
η σύντομη ζωή σου...

ΠΑΙΔΙ 8

Τα δώρα που θ’ αφήσεις

 Απ΄τη  μικρή ζωή  σου

Θα κάνουν κάποιους να χαρούν

Γι αυτό παρηγορήσου!

 (Εμφανίζεται ο Ήλιος. Τα παιδιά έχουν αποχωρήσει. Ο Χιονάνθρωπος είναι μόνος και κοιτά τον Ήλιο με συγκατάβαση.)

ΗΛΙΟΣ

Αργά αργά περήφανα

Ο Ήλιος βγαίνει,  νάτος!

Οι ακτίνες του λούζουν με φως

Της γης όλο το πλάτος

ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

 Τώρα πια το κατάλαβα,
και σας ευχαριστώ
Με κάνατε χαρούμενο
και χάρη σας χρωστώ.

Τώρα μπορώ πια ήρεμος

στον ήλιο να ξαπλώσω

Ξέρω πως θάμαι χρήσιμος

ακόμα κι όταν λυώωωωωωσω.

 (Πέφτει  αργά, λέγοντας την τελευταία λέξη)

                                                                             ΤΕΛΟΣ